از
30 خرداد سال 60 یعنی از آخرین اتمام حجت رهبری و مقاومت مردم با خمینی دجال بر سر
خواسته های بر حق مردم برای آزادی که از انقلاب ضد سلطنتی انتظار داشتند 33 سال می
گذرد و در این مدت دو چیز برای همگان و مردم آگاه ایران روشن شده است"یکی آن دیو
صفتان که با بند و بست با اربابان جهان بر مسند قدرت نشستند و از همان اول بر علیه
خواسته های مشروع ملتی نجیب به ستیز بر خواستند از قبیل " حجاب اجباری وحمله به
مردم زحمتکش کردستان و.........که در حوصله این نوشته نیست و در طرف دیگر مقاومتی زنده
وسرشار از عواطف انسانی که پس از روی کار آمدن خمینی با طاقتی فرای انسان برای روبرو
نشدن با مبارزه قهرآمیز هر آنچه در توان داشت با دهها شهیدانجام داد و بالاخره در مقطع
30 خرداد 60 و با تظاهرات 500 هزار نفری ، اتمام حجت تاریخی خود را با رژیمی اعلام
کرد که هیچ راه مسالمت آمیزی را نگذاشته بود.
از آن
روز به بعد این رژیم جنایتکار با اعدام وشکنجه وقتل عام های 60 و67 و صدور تروریسم با
کمک اربابان جهان به حکومت ضد بشری خود ادامه داده است وهر سال این مقاومت برای گرامیداشت
شهدای خلق و زندانیان سیاسی وروز رهایی مریم پاک از دست بند وبستهای دنیای مادی،تظاهرات
ومیتینگهای با شکوهی برگزار می کنند و اما تظاهرات امسال از ویژگیهای خاصی بر خوردار
بود چرا که دنیا بالاخره خطر بنیادگرایی را که خانم رجوی سالها پیش گفته بود
" چه بسا خطرناک تراز بمب اتمی این جنایت پیشگان است" از نزدیک احساس می
کنند مانند عراق،سوریه،لبنان و هر کجایی که این ملاها با کمکهای غیبی! دست بازی داشتند
همچون نمونه حمله به اشرف که این آخوند ها با مزدور جیره خوار خود مالکی و دیگر اربابان
دنیا که در نهایت به تاریخ جوابگو خواهند بود ،رفته بودند که با تمامی توان و پشتیبانی
نظامی رژیم فاسد ملاها کار مقاومت و شیر زنان وکوه مردان مستقر در اشرف و لیبرتی که
تمامی هستی مادی خود رافدای رهایی خلقشان کرده
بودند یکسره کنند، وقطعا همگان ازاین حملات وبه شهادت رساندن اشرفیان خبر دارند.
واین
بار با علم کردن مار هفت خط دیگری مثل روحانی تحصیل کرده در دانشگاه رذالت خاتمی و
قبول جام زهر اتمی می خواستند الترناتیو دموکرات این مقاومت را بی رنگ کنند،اما غافل
از این که رهبر دور اندیش وپاکباز این مقاومت آقای رجوی که در سال 2003 پس از بمباران
قرارگاههای مجاهدین گفته بود که اگر اشرف ایستادگی کند دنیا را به ایستادگی مجبور خواهد
کرد. خودمانیم ،چه کسی آن روزههای سخت این حرف را جدی می گرفت جز خود اشرفیان که همه
چیزشان را گذاشته بودند، نه حتی تمامی هواداران این مقاومت. خودم را می گویم که با
چشمان اشکبار صحنه را بدون دورنمای رهایی می دیدم ، چرا که می فهمیدم چطور جنبشهای
آزادی بخش را با همکاری جهان سرمایه داری از بین برده بودند.
ولی
حالا در سالن قسمت جلوی میتینگ ویلپنت هستم وبا چشمهای خود می بینم که چطور آن ایستادگی
که رهبر این مقاومت می گفت در این جا به بار نشسته است،به دو طرف صحنه می نگرم مملو
از میهمانان بشر دوست بیشتر از سالهای گذشته است ،به پشت نگاه می کنم انبوه جمعیت با
کلاههای زرد و پرچم شیروخورشید که این هم بیشتر ازسالهای گذشته است.
من امسال
با زحمات بسیار شخصیتی را به این میتینگ از ایتالیا دعوت کرده بودم که قبلا رابطه خوبی
از جو سازی هایی که بر علیه مقاومت شده بود با ما نداشت وقتی دراواخر برنامه به اونزدیک
شدم ایشان در حال کف زدن بود وبه من گفت به واقع تا به حال همچنین سازمان وسازماندهی
وعشق و عاطفه به دموکراسی و رهایی را ندیده بودم و این بار او از من تشکر میکرد برای
دعوتش و ادامه داد هر کس این میتینگ را حتی از طریق ویدیو ببیند و ذره ای شرف در او
باشد از شما و رهایی مردمتان پشتیبانی می کند.
پس باید قبول کنیم که ایستادگی اشرف وعظمت ویلپنت چیزی نیست جز رهایی
ملت ایران .
علی
افشار 60/70/2014 رم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر