با قهرمامی آلمان در مقابل آرژانتین تب فوتبال
که این روزها جهان را فراگرفته بود به پایان رسید، اما خاطره تاریخی لیون در 31
خرداد سال 77 هیچ وقت فراموش نخواهد شد، چرا به قول مفسر ورزشی ایتالیا که در آن
روز تاریخی میگفت"در لیون ِ فرانسه بازی بین ایران و آمریکا بیشتر از ورزش
فوتبال، جنگ مقاومت ایران با رژیم ملاها بود".
البته بعد از به روی کار آمدن رژیم مرتجع و ضد
بشری آخوندها، آفت این جانیان به همه قشر و طبقه جامعه از جمله ورزش ضررهای خاص
خودش را زده است مثل تعداد بیکاران،سکته جوانان،اعتیاد، فحشا و ... که اصلا آمار
آن قابل مقایسه با دیکتاتوری سلطنتی نیست.
در سال 57 که تیم ملی ایران به جام جهانی
آرژانتین راه یافت از آسیا و اقیانوسیه فقط یک تیم به بازی های نهایی جام میرفت و
در این قسمت جا دارد که یاد حبیب خبیری بازیکن تیم ملی فوتبال ایران که در راه
مبارزه برای آزادی در سیاه چال های خمینی با شکنجه های فراوان به شهادت رسید را گرامی بداریم. بگذریم اما از آن سال به بعد یعنی بعد از سقوط رژیم شاه، نه بار
در کشورهای متفاوت جام جهانی برگزار شده است و سهمیه آسیا و اقیانوسیه چهار برابر
بوده ولی تیم ایران فقط سه بار به این جام ها راه یافته است و از این سه بار، یک
برد ،سه مساوی و هشت باخت داشته است و آن تنها پیروزی بر تیم ملی آمریکا بوده است
که یاران و هواداران این مقاومت استادیوم لیون را به لرزه درآورده بودن.پس با یادی
از جام جهانی 1998 در فرانسه چند خطی مزاحمتان میشوم.
چند ماه قبل از شروع مسابقات در فرانسه در قرعه
کشی های مربوطه که انجام شد تیم ملی ایران با آمریکا در یک گروه افتادند و این
مسابفه در روز 31 خرداد برگزار می شد که مقاومت ایران تصمیم گرفت تظاهرات باشکوه
30 خرداد را که روز زندانیان سیاسی و شهدای خلق است وهر ساله در یکی از
کشورهای اروپایی برگزار می شد را در استادیوم لیون برگذار کند به خاطر اینکه دوربین های زیادی از دنیا که
خیلی از آن ها ورزشی هم نبودند در لیون برای این بازی زوم می شدند و این مقاومت نیز می بایست شاهکار خود را که همواره چیزی نیست جز رهایی خلق در زنجیرش در معرض دید جهانیان می گذاشت، باور کنید وقتی یاد آن روزها میافتم که چطور این مقاومت برای مبارزه با این
جانیان با سوزن کوه کنده است و کارهای نشدنی را انجام داده است غرق در حیرت می شوم!
به هرحال روزی که بلیط ها به صورت اینترنتی
فروخته میشد تمامی هوادران در اقصی نقاط جهان بسیج شدند و تا آنجا که در
توان داشتن بلیط های بازی ایران –آمریکا را خریدند و تا اینکه روز مسابقه فرا رسید
و مثل همیشه انبوه دوستاران رهایی مردم ایران و یاران مقاومت به سمت استادیوم لیون
سرازیر شدند و دسته های کوچک و بزرگ در اطراف استادیوم شعارهای ضد رژیم و تحقق
دموکراسی در ایران را سر می دادند. و اما باز هم بندوبست و بازهم زد و بند با دنیای
مادی کشورهای دموکرات که برای منافع های کلان خود میخواستند به کمک رژیم آخوندها
بشتابند و باز به خاطر همین منافع از بردن پرچم و عکس های رهبری به استادیوم جلوگیری
می کردند اما با حل این تضاد مثل برعکس پوشیدن پیراهن ها با عکس رهبری و خیلی
چیزهای دیگر وارد استادیوم شدیم.
به واقع همانطور که خبرنگار ایتالیایی گفته
بود، جنگ مردم و مقاومت برای آزادی بر علیه رزیم ضد بشر ملاها بود،که جمعیت یک صدا
این شعارها را سر می داد و بالن های تصاویر خانم رجوی در حال پرواز در آسمان
استادیوم بود که یکی از آن ها بر روی زمین نشت،هرکس که در آن
روز در این استادیوم بود کاملا این صحنه را به یاد دارد و نشان داده شد که این مقاومت در هر
فرصتی که توانسته، پوزه رژیم را به خاک مالیده است و خواسته های
مردم ایران را جهانی کرده است.
و در آخر تنها پیروزی تیم ملی ایران در مسابقات
جهانی فوتبال در روز 31 خرداد سال 77 روز زندایان سیاسی و شهدای خلق از خاطره
تاریخ هیچگاه فراموش نخواهد شد.
علی افشار 20/07/2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر